Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση είναι ιδρύτρια και Πρόεδρος της “Save a Greek Stray” – Μέσα από τη δράση της, στηλιτεύει την έλλειψη εφαρμογής των νόμων
Της Μαρίνας Χαραλάμπους
Η Εριέττα Κούρκουλου Λάτση είναι ιδρύτρια και Πρόεδρος της “Save a Greek Stray”. Αφιερώνει τη ζωή της στην προστασία των αδέσποτων ζώων και δεν διστάζει να αναδείξει τις συστηματικές αδυναμίες του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης στο ζήτημα αυτό.
Μέσα από τη δράση της, στηλιτεύει την έλλειψη εφαρμογής των νόμων, τονίζοντας πως η ατιμωρησία διαιωνίζει την κακοποίηση των ζώων. Μοιράζεται όμως και συγκινητικές ιστορίες, όπως αυτή του σκύλου Νίκου από το κυνοκομείο Σπάρτης, που βρέθηκε σε άθλια κατάσταση αλλά κατάφερε να επιβιώσει!
Η λύση βρίσκεται στην πρόληψη και στη στείρωση όπως εξηγεί η ίδια, ενώ καλεί την κοινωνία να πάψει να βλέπει το πρόβλημα ως “υπόθεση κάποιου άλλου”, αλλά να δράσει με απλές, καθημερινές κινήσεις αλληλεγγύης προς τα αδέσποτα.
– Η δράση σας για την προστασία των αδέσποτων ζώων είναι ιδιαίτερα σημαντική και εμπνέει πολλούς ανθρώπους. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζετε και πώς μπορούμε όλοι να συμβάλουμε πιο ενεργά;
Η δράση μας για τα αδέσποτα είναι γεμάτη προκλήσεις. Οι πόροι είναι περιορισμένοι, οι ανάγκες τεράστιες, και η αδιαφορία, τόσο από το κράτος όσο και από μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αποκαρδιωτική. Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα όμως είναι οι δήμοι και οι δημοτικοί υπάλληλοι που παραμένουν στο απυρόβλητο. Το αυτοδιοίκητο τούς επιτρέπει να διαπράττουν εγκλήματα εις βάρος των ζώων χωρίς να λογοδοτούν. Κανείς δεν τους ελέγχει, κανείς δεν τους τιμωρεί, ούτε καν το ίδιο το κράτος. Αυτή η ατιμωρησία διαιωνίζει το πρόβλημα, αφήνοντας χιλιάδες ψυχές να υποφέρουν αβοήθητες.
Το πιο σημαντικό όμως είναι να μη θεωρούμε το πρόβλημα, πρόβλημα “κάποιου άλλου”. Να μην τα παρατάμε. Και πιστεύουμε ότι όλοι μπορούν να βοηθήσουν. Με μια απλή κίνηση: μια στείρωση, μια προσωρινή φιλοξενία, μια υπεύθυνη υιοθεσία. Αλλά και πιο απλά: λίγη τροφή, λίγο νερό έξω από την πόρτα μας. Όταν ένας άνθρωπος ενδιαφέρεται πραγματικά, η διαφορά φαίνεται.
– Ποια είναι η πιο συγκινητική ιστορία αδέσποτου ζώου που έχετε συναντήσει μέσα από τις δράσεις σας, και πώς σας επηρέασε προσωπικά;
Μια από τις πιο συγκινητικές ιστορίες που έχω ζήσει είναι αυτή του Νίκου, ενός σκύλου από το δημοτικό κυνοκομείο Σπάρτης. Ένα μέρος που για χρόνια λειτουργούσε σαν αποθήκη ζωντανών πλασμάτων. Τα ζώα στοιβάζονταν χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, χωρίς προστασία από τις καιρικές συνθήκες. Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Δήμος Σπάρτης «αντιμετώπιζε» το θέμα των αδέσποτων.
Ο Νίκος ήταν ένα από τα πολλά σκυλιά που βρέθηκαν εκεί. Όταν τον βρήκαμε, ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, ταλαιπωρημένος, υποσιτισμένος, εξαντλημένος, σχεδόν νεκρός. Τον πήραμε αμέσως κοντά μας και ξεκινήσαμε τη φροντίδα του. Δεν ήταν εύκολο, χρειάστηκε χρόνος, υπομονή, ιατρική υποστήριξη και αγάπη. Σιγά σιγά άρχισε να στέκεται ξανά στα πόδια του.
Ο Νίκος βρήκε μια οικογένεια που τον αγαπά και του έδωσε το σπίτι που ποτέ δεν είχε. Αυτή είναι μία ιστορία που μας υπενθυμίζει γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε και μας δίνει τη δύναμη να συνεχίσουμε.
– Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Αδέσποτων, ποιο είναι το μήνυμά σας προς την κοινωνία;
Το μήνυμα προς την κοινωνία είναι απλό και ξεκάθαρο: στειρώστε τα ζώα σας. Είναι η πιο υπεύθυνη πράξη που μπορεί να κάνει κάποιος για να βοηθήσει πραγματικά. Δεν χρειάζονται άλλα ζώα να γεννιούνται μόνο και μόνο για να καταλήξουν παρατημένα, κακοποιημένα ή να πεθαίνουν στους δρόμους. Το πρόβλημα του υπερπληθυσμού δεν λύνεται με περισυλλογές και κυνοκομεία. Λύνεται με την πρόληψη. Δεν είναι θέμα φιλοζωίας, είναι θέμα πολιτισμού. Και η Παγκόσμια Ημέρα των Αδέσποτων είναι μια ευκαιρία να το θυμηθούμε.
– Πιστεύετε ότι η κατάσταση των αδέσποτων ζώων στη χώρα μας έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια;
Η κατάσταση με τα αδέσποτα ζώα έχει δείξει κάποια σημάδια βελτίωσης τα τελευταία χρόνια, κυρίως όμως χάρη στις προσπάθειες εθελοντών, φιλοζωικών ομάδων και μεμονωμένων πολιτών. H γενική εικόνα δεν έχει αλλάξει. Το πρόβλημα παραμένει έντονο, και σε πολλές περιπτώσεις επιδεινώνεται.
– Ποιοι είναι οι κύριοι λόγοι που συνεχίζουμε να έχουμε τόσα αδέσποτα στους δρόμους;
Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι και γνωστοί. Η έλλειψη ελέγχου, οι ασυνείδητοι ιδιοκτήτες που εγκαταλείπουν ζώα, η ανυπαρξία των δήμων και η ελλιπής εφαρμογή του νόμου κρατούν το πρόβλημα ζωντανό. Ο νόμος δεν εφαρμόζεται. Όσοι δεν συμμορφώνονται, σπάνια ελέγχονται ή τιμωρούνται. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι.
– Τι ευθύνες έχει το κράτος απέναντι στο ζήτημα των αδέσποτων και πιστεύετε ότι κάνει αρκετά; Οι ποινές για την κακοποίηση και την εγκατάλειψη ζώων είναι επαρκείς;
Το κράτος έχει ξεκάθαρη ευθύνη. Η νομοθεσία στην Ελλάδα έχει αυστηροποιηθεί τα τελευταία χρόνια και, θεωρητικά, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα παραβάσεων. Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι το τί λέει ο νόμος, αλλά το πώς και αν εφαρμόζεται.
Δεν υπάρχουν επαρκείς ελεγκτικοί μηχανισμοί και συγκεκριμένα αναφερόμαστε στο προφίλ των ανθρώπων που απαρτίζουν τις ομάδες ελέγχων. Δεν είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι, δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις, κάποιοι μάλιστα δεν έχουν τη διάθεση και την ευαισθησία να προστατέψουν τα ζώα. Ιδιαίτερα στην επαρχία, οι αρμόδιες αρχές συχνά εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εκάστοτε δημοτικής διοίκησης λόγω προσωπικών ή πολιτικών σχέσεων.
Αν δεν υπάρξει σοβαρή και συστηματική προσπάθεια από το κράτος, με εκπαίδευση, ελέγχους, λογοδοσία και πολιτική πίεση προς τους δήμους, τίποτα δεν θα αλλάξει.
Πηγή: skai.gr
