Η λέξη “ντέρμπι” φυσικά δεν είναι με την κυριολεκτική της σημασία,αφού ΟΦΗ και Ολυμπιακός δεν είναι ομάδες της ίδιας πόλης.
Παρόλα αυτά για τους Ομιλίτες “ντέρμπι” ήταν ιστορικά αυτό με τους Ερυθρόλευκους.
Ελλείψει κάποιου πραγματικού ανταγωνιστή στο νησί (Χανιά ή άλλη ομάδα από το Ηράκλειο),ο ΟΦΗ θεωρούσε ότι κοντραριζόταν με τις ομάδες της Αθήνας (και του Πειραιά).
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ήταν ιστορικά οι καλύτερες ομάδες του Κέντρου,αυτές θεωρούσε πάντα ο κόσμος του ΟΦΗ σαν βασικούς “εχθρούς” του.
Αφαιρούμε τώρα τον Παναθηναϊκό από τον οποίο για μια 30αριά χρόνια δεν περίμενε ο Ομιλίτης να πάρει κάτι.Συνήθως έχανε και μάλιστα εύκολα,για τους γνωστούς σε όλους μας λόγους.
Άρα τι έμενε;Ο Ολυμπιακός.
Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό,λοιπόν,ήταν αυτό που τράβαγε διαχρονικά τον περισσότερο κόσμο,είτε η ομάδα έπαιζε στο Γεντί Κουλέ,είτε στο Παγκρήτιο.
Το ΟΦΗ-Ολυμπιακός υπήρξε για πάρα πολλά χρόνια ένα παιχνίδι με μεγάλη κόντρα,δυνατές μάχες και ενίοτε πολλά γκολ.
Τουλάχιστον μέχρι την “Αλλαγή” του 1996.
Τότε που το ελληνικό ποδόσφαιρο άλλαξε …αφεντικό.
Από τότε και μετά οι νίκες του ΟΦΗ επί του Ολυμπιακού έγιναν μετρημένες.
Η τελευταία μεγάλη νίκη, προσωπικά πιστεύω ότι ήταν εκείνη του Γενάρη του 2000.
Το περίφημο “Μιλένιουμ” έχει μπει.Τα κομπιούτερς παραδόξως δεν σταμάτησαν να λειτουργούν,όπως έλεγαν τότε οι διάφοροι μυστήριοι της εποχής (ευτυχώς δεν είχε σόσιαλ μίντια τότε και τα έλεγαν απλά στις παρέες),ο Ολυμπιακός συνέχιζε να σαρώνει με τη βοήθεια της διαιτησίας και όλο του συστήματος αλλά ο ΟΦΗ είχε φτιάξει την τελευταία μεγάλη ομάδα του,στην τελευταία,όπως αποδείχτηκε λίγους μήνες αργότερα,χρονιά του Γκέραρντ στον πάγκο του.
Με τις ΑΕΚ,ΠΑΟΚ να έχουν ηττηθεί από τον Όμιλο,ο Ολυμπιακός ερχόταν στο Γεντί Κουλέ για να παίξει την πρώτη θέση,αφού ο ΟΦΗ βρισκόταν σε τροχιά Τίτλου!
Το γήπεδο έζησε τις τελευταίες μεγάλες του στιγμές,με πάνω από 15 χιλιάδες κόσμο.
Το Γεντί Κουλέ που τότε δεν είχε καθισματάκια, ούτε διαδρόμους στις κερκίδες.
Το Γεντί Κουλέ που τότε γέμιζε από τη γωνία της “8” μέχρι την “6” και με τα δύο πέταλα γεμάτα ασφυκτικά.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στην “4” ήμασταν 2 και 3 σειρές ορθίων σε κάθε…σκαλοπάτι!
Για να το κάμουμε δηλαδή λίγο εικόνα.
Σε εκείνο λοιπόν το παιχνίδι που δεν έπεφτε καρφίτσα,με την κυριολεκτική έννοια της φράσης,ο ΟΦΗ έλιωσε τον Ολυμπιακό.
Το 2-1 είναι τιμητικό για τους Ερυθρόλευκους,που έμοιαζαν με μικρή επαρχιακή ομάδα.
Ο ΟΦΗ με Γκόμεζ στα καλύτερα του αλλά και τους Νιόπλια,Μαρινάκη και…τ’άλλα παιδιά εκείνης της ομάδας,της τελευταίας μεγάλης ομάδας που απόλαυσε ο κόσμος της Κρήτης και που θα μπορούσε να χτυπήσει ακόμη και κάποιον τίτλο,αν στο Κύπελλο δεν σφαγιάζονταν στα προημιτελικά σε εκείνη την παράταση απέναντι στην Καλαμάτα,που έφερε και το τέλος του Ευγένιου Γκέραρντ από τον πάγκο της.
Ο ΟΦΗ έπαιξε τον Ολυμπιακό μπροστά στον κόσμο του,δίνοντας του μία από τις τελευταίες “παραστάσεις” υψηλών προδιαγραφών,πριν πάρει την αγωνιστική κατιούσα.
[Φωτό:2000-ΟΦΗ-Ολυμπιακός 2-1.Πραγματικά γεμάτο Γεντί Κουλέ.]
Σπ.Αλεξ.
Το άρθρο “ΟΦΗ: Το τελευταίο Ντέρμπι με τον Ολυμπιακό“, δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο CRETA24.
